Wat groeit er in mijnen hof?

Wat groeit er in mijnen hof?
Ajuin...
Wat nog?
Peterselie...
Al wie omziet, krijgt hem niet, krijgt hem niet,
Al wie omziet - krijgt - hem - niet...

Dat versje was in mijn kindertijd de klassieke toevoeging aan het 'zakdoek leggen' liedje, gescandeerd terwijl de 'zakdoeklegger' rond de kring draaide om ergens het zakdoekje te gaan deponeren...

Maar dat versje komt ook altijd weer in mijn hoofd op, wanneer ik door mijn tuin rondloop, zoekend naar groeiseltjes die onverwacht te voorschijn zijn gekomen, of die hun bloemetjes geopend hebben...

Ik heb zo de voorbije dagen gezien dat de Beekpunge die ik jaren geleden één keer ontdekte in mijn tuin, nu blijkbaar opnieuw is opgedoken (en tegen de tijd dat die bloeit, moet ik toch eens zien te ontdekken of 'Beekpunge' een vernederlandsing is van de wetenschappelijke soortnaam beccabunga, of dat het Nederlands hier de eer krijgt om model te staan voor wetenschappelijke naamgeving... Neen Rob, ik ben er zeker van dat jij dit al lang weet, maar nog even niet verraden, dit hoop ik zelf te ontdekken!).
Vorig jaar vond ik een plantje robertskruid in mijn tuin, maar dat kwam niet tot bloei. Op dit ogenblik staat er een hele weelderige plant op een andere plek in de tuin, dus ik hoop dat die wel gaat gedijen.
Ergens tegen de meidoornhaag aan staat een 'hoopje' allium. Ik weet niet met zekerheid wat het is, maar heb in die buurt wel eens met kraailookbolletjes gestrooid, dus de kans is groot dat die het is...
In het grasveldje voor het huis, waarvan ik hoop dat het langzaamaan een bloemenwei wordt, staan heel wat plantjes gulden sleutelbloem. Ik heb die al een paar jaar in een border staan, en heb mijn zoontje af en toe zaad daarvan in de weide laten strooien - met succes blijkbaar!
De wilde narcissen (Narcissus pseudonarcissus) zijn talrijker dan vorig jaar. Hopelijk zetten die door... Deze narcis is 'inheems' in België, maar houdt toch vooral van lichte bossen en beekdalweides in de Ardennen (en in Nederlands Limburg). Toch doet ie het in mijn tuin voorlopig beter dan zijn neefjes uit de Alpen, de dichtersnarcis (Narcissus pseudonarcissus), die dit jaar zelfs geen enkele bloem lijkt te vormen.
Het Maarts viooltje is dit jaar ook wat minder talrijk dan vorig jaar, en het bleeksporig bosviooltje dat een paar jaar geleden spontaan in mijn tuin opdook vind ik voorlopig nog niet terug (ik weet het, te vroeg voor bloei, maar ook de blaadjes vind ik nog niet).
En ik wacht vol spanning op de bloei van mijn sleedoorns. Om één of andere reden is het voor mij pas echt lente als 'de sleedoorn bloeit op al zijn stekels' (waar heb ik die zin ook al weer gehoord?)
Nog zo'n zin die zich ooit in mijn geheugen heeft gebrand is:
'Als de daslook de bossen doet geuren als de keuken van een zuiders restaurant...'
Maar ook de daslook bloeit nog niet, al laat dien intussen zijn blad al zien...

Mijn tuin is stilaan wil vol beloften voor een rijk bloeiseizoen (en bloeien doet het buiten... en daarom zit mijn neus potdicht door mijn jaarlijks maartse hooikoorts, die gelukkig altijd maar een dag of vijf aanhoudt, maar die er vandaag voor zorgde, dat ik geen zin had in een blogpost met veel opzoekingswerk, maar het liever hield bij gewoon wat tuinobservaties....)